சிவனே என்று சென்றவளை
என்னவளே என்று அழைத்தாய்
மையல் கொண்டேன்
மனதையும் தந்தேன் ..இன்று
மாலையை மட்டும் இடம் மாற்றிவிட்டாயே
இது என்ன நியாயம்
இனி ஒரு காதல்
எனக்கில்லை அதனால்
ஒருமுறை தந்து போ
என் முன் நெற்றி முடி ஒதுக்கி
சில்லென்று சிறு முத்தம்
ஒருமுறை தந்து போ
என் கண்ணீர் கரைபடிந்த
கண்கள் மீது
கனிவாய் ஒரு முத்தம்
ஒருமுறை தந்து போ
என் புன்னகை மறந்த
பூவிதழ் மீது பூவாய் மென் முத்தம்
ஒருமுறை தந்து போ
என் உயிரற்ற உடல்மீது
முடிவாய் ஒரு முத்தம்
நானாய் நிறுத்தவில்லை
தானாய் நின்ற இதயம்
தவித்திருக்கும் வான்வெளியில்
உனைச் சேரும் நாளுக்காய்
