- Joined
- Jan 17, 2018
- Messages
- 1,547
- Reaction score
- 7,648
அத்தியாயம் – 8
வருண் அவளை இறக்கிவிட்டு வீட்டிற்கு வந்தவன், நண்பர்கள் இருவரும் அவனை முறைத்துக் கொண்டு இருப்பதை பார்த்தான். அவர்களுக்கு என்ன நடந்து கொண்டு இருக்கிறது, என்று புரியவில்லை.
எல்லாவற்றிற்கும் மேலே, ஆஷிக்கிற்க்கு தன் தந்தையின் மறுபக்கம் தெரிந்ததில் கோபமும், வருத்தமும் வந்தது. இத்தனை நாட்கள் அப்பொழுது அவர் வாழ்ந்த வாழ்க்கை, யாருக்காக அவருக்காக மட்டுமா என்று தான் தோன்றியது.
“டேய் வருண்! என்ன தான் நடக்குது இங்க? இப்போ நீ எல்லாத்தையும் சொல்லி தான் ஆகணும், எங்க கிட்ட. ஏற்கனவே ஆஷிக் நீ ட்ரீட்மென்ட் போறன்னு சொன்னான், அப்போ சந்தோஷப்பட்டேன்”.
“ஆனா இப்போ, நீ நீயா இருக்கியான்னு எனக்கு சந்தேகமா இருக்கு டா” என்று மிகவும் வருந்தினான் சஷாங்.
“இப்போ நான் ஒரு வீடியோ ஷேர் செய்றேன் உங்களுக்கு, பார்த்துட்டு சொல்லுங்க என்ன புரியுதுன்னு” என்று கூறிவிட்டு அதை ஷேர் செய்தான் வருண்.
அதை பார்த்தவர்கள், அதிர்ந்து போனார்கள். சஷாங் வீடியோ பார்த்த அதிர்ச்சியில் போனை தவற விட்டான். ஆஷிக் இப்பொழுது, வருணை அழுத்தமாக ஒரு பார்வை பார்த்தான்.
“சொல்லுறேன் டா, அதுக்கு முன்னாடி எங்க அப்பாவுக்கு போன் போட்டு இங்க வர சொல்லு ஆஷிக்” என்று கூறினான் வருண்.
அவனும் உடனே வருணின் தந்தைக்கு கால் செய்து, வருண் அழைத்ததாக கூறி உடனே கிளம்பி வர கூறினான். அவரும் இத்தனை நாட்கள், மகன் அழைக்க மாட்டானா தன்னை என்று காத்து இருந்தவர், உடனே கிளம்பி வருவதாக கூறினார்.
அதை அவன் வருனிடம் உரைத்துவிட்டு, சோபாவில் சஷாங் உடன் அமர்ந்தான்.
“ரொம்ப ரொம்ப சாரி டா, என்னோட நண்பர்களா நீங்க இருந்ததற்கு உங்களுக்கு இப்படி ஒரு பழி வந்து இருக்க வேண்டாம் டா. ஆஷிக் இன்னைக்கு டாக்டர் ப்ரீத்தி சொன்னதை கேட்ட தான, அது தான் உண்மை டா”.
“இந்த வீடியோ பார்த்து எனக்கும் ஷாக், அதனால இன்னைக்கு காலையில் நான் டாக்டர் ப்ரீத்தி வீட்டுக்கு போனேன் டா. அங்க அந்த ரூம் ல, வீடியோ ல இருந்த மாதிரியே உங்க ரெண்டு பேரோட போட்டோ சேர்த்து டாக்டர் போட்டோவும் இருந்தது”.
“அதுலயும், சஷாங் உன்னையும் டாக்டரையும் அப்படி இது பண்ணி இருக்க வேண்டாம். நானும் சஞ்சனாவும் இருந்த போட்டோ ல, அவ தலையை வெட்டி எடுத்த மாதிரியும், என் போட்டோ பக்கத்துல டாக்டர் இருக்கிற மாதிரியும்” என்று அவனால் அதற்க்கு மேல் கூற முடியவில்லை.
பார்த்த விஷயங்கள் அப்படி, அவனுக்கே இப்படி என்றால் வீட்டில் இப்பொழுது ப்ரீத்தி எந்த நிலைமையில் இருக்கிறாள் என்று அவனுக்கு புரியவில்லை.
இங்கு நண்பர்களுக்கு விளக்கம் கொடுக்க வேண்டிய அவசியத்தை உணர்ந்ததால், அவன் திரும்பும் படியாகியது.
“சோ எங்க அப்பா, சஷாங் வச்சு மட்டும் கிடையாது, நம்ம எல்லோரையும் வச்சு கேம் ப்ளே பண்ணி இருக்கார். இதுல எனக்கு ஒரு டவுட், உனக்கும் அப்பாவுக்கும் பகைன்னு புரியுது, ஆனா டாக்டர்க்கும் அப்பாவுக்கும் என்ன லிங்க்?” என்று கேட்டான் ஆஷிக்.
“சஞ்சனா, டாக்டருக்கு உயிர் தோழி. பேய், பிசாசுன்னு இந்த காலத்தில் போய் பினாத்துற சொன்னியே. டாக்டர் கண்ணுக்கு பேய் எல்லாம் கண்ணுக்கு தெரியும், அப்படி தான் சஞ்சனா தெரிஞ்சா டாக்டர் கண்ணுக்கு”.
“நாலு வருஷத்துக்கு முன்னாடியே, சஞ்சனா டாக்டரை பார்த்து எல்லா உண்மையும் சொல்லி இருக்கா. டாக்டர் கிட்ட தான் இனி கேட்கணும், உங்க அப்பாவை எப்படி தெரியும்ன்னு” என்று பெருமூச்சு விட்டான் வருண்.
“சரி, இப்போ அடுத்து என்ன செய்யணும்?” என்று கேட்டான் சஷாங்.
“ம்ம்.. எங்க அப்பா வரட்டும், எல்லா உண்மையும் சொல்லுவோம் அப்புறம் என்ன செய்றதுன்னு பார்க்கலாம்” என்று கூறினான் வருண்.
அவர்களுக்கும் அது தான் சரி என்று தோன்றவும், அங்கேயே அவனோடு கூடவே இருந்தனர்.
இங்கே ஆஷிக்கின் தந்தை வக்கீல், வீட்டிற்கு வந்தவர் பெட்டி எடுத்து வைத்து அதில் துணி அடுக்க தொடங்கினார். இதை பார்த்த அவரின் மனைவி, வேலை விஷயமாக செல்ல போகிறார் போலும் என்று எண்ணி, அவரிடம் எங்கு என்று கேட்டார்.
“வாயை மூடு! எப்போ பார்த்தாலும், எங்க எங்கன்னு கேட்டுட்டு. நான் திரும்பி வர நாளாகும், உன் பையன் ஆஷிக் வந்தா அவன் துணி எல்லாத்தையும் மூட்டை கட்டிட்டு வெளியேற சொல்லு”.
“இனி அவன் இந்த வீட்டில் இருக்க கூடாது, நான் போயிட்டு வரதுக்குள்ள எந்த கிறுக்குத்தனமும் பண்ணாத புரியுதா” என்று மனைவியை மிரட்டிவிட்டு சென்றார்.
டிரைவரை அனுப்பிவிட்டு, இவரே காரை எடுத்துக் கொண்டு அவரது தனிப்பட்ட மாளிகை நோக்கி சென்று கொண்டு இருந்தார். அதில் எல்லா வசதிகளும், அவருக்கு தகுந்த மாதிரி வைத்துக் கொண்டு இருந்தார்.
இந்த இடத்தை பற்றி அவர் யாருக்கும் மூச்சு விடவில்லை, அவர் தனிகாட்டு ராஜாவாக இருந்தார் இந்த இடத்துக்கு. ஆகையால், இங்கு சிறிது நாட்கள் பதுங்கிக் கொள்ள விரும்பி காரை எடுத்துக் கொண்டு அங்கே விரைந்தார்.
“சஞ்சு, இப்போ அந்த ஆள் கார் ல போயிகிட்டு இருக்கும் பொழுதே பிடிச்சு இழுப்போமா” என்று கேட்டாள் சாஹி, சஞ்சுவிடம்.
“அப்படி இழுத்தா, ஒரேடியா போய் சேர்ந்திடுவார். அவர் அப்படி போக கூடாது, கொஞ்ச கொஞ்சமா ஏன் இருக்கோம்ன்னு நினைச்சு நினைச்சே சாகனும்”.
“கொஞ்ச நேரத்துல அவர் தங்க போற இடம் வந்திடும், அங்க ஒரு ஈ, காக்கா கூட வராது. அந்த இடம் தான் நமக்கு வசதி, அந்த ஆளை போட்டு தள்ள”.
“ரெடியா சாஹி நீ, விளையாட” என்று சஞ்சு கேட்கவும், சாஹித்யா சிரித்துக் கொண்டே, ரெடி என்றாள்.
வண்டியை நிறுத்திவிட்டு, அருகில் வந்த காவலாளியிடம் உணவு வாங்க அனுப்பிவிட்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்தார். சோபாவில் அக்கடா என்று அமர்ந்தவர் முன், சஞ்சு அவருக்கு கேட்கும்படியாக சாஹியிடம், அந்த ஆள் சாப்பிட்ட பின் விளையாடலாமா, இல்லை இப்போவே விளையாடுவோமா என்று கேட்டாள்.
தான் மட்டுமே இருக்கும் இடத்தில், யாரோ இரண்டு பேர் பேசுவது காதில் விழவும் அதிர்ந்தார். சுற்றும் முற்றும் பார்த்தவர், யாரும் இல்லை எனவும் தன் மன பிரம்மை என்று எண்ணி பெருமூச்சு விட்டார். அதற்குள் காவலாளி சாப்பாடு வாங்கி வந்து, அவரிடம் கொடுக்கவும் அதை வாங்கிக் கொண்டு வீட்டு கதவை அடைத்தார்.
சாப்பிட உட்கார்ந்தவர், ஒரு வாய் எடுத்து வைக்கும் பொழுது மீண்டும் பேச்சுக்குரல் கேட்டு அதிர்ந்தார்.
“அந்த சாப்பாடு ல, மனுஷங்க ரத்தம் கலந்து இருக்கு போல. எப்படி சாப்பிடுறார் மனுஷன் பாரேன், கொலையும் செய்துகிட்டு” என்று சாஹி, சஞ்சனாவிடம் கூறிக் கொண்டு இருந்தாள்.
“சும்மாவா கிரிமினல் லாயரா ல இருக்கார், அதனால கொலை செஞ்சு தப்பிக்கலாம்ன்னு பார்க்கிறார் போல” என்று சஞ்சனா கூறினாள்.
“சரி! இப்போ எனக்கு தண்ணி தாகம் எடுக்குது, தண்ணி குடிக்கலாமா இங்க” என்று பேசிக் கொண்டே அவர் அருகில் இருந்த பாட்டிலை தூக்கவும், அந்தரத்தில் தொங்கிய பாட்டிலை பார்த்து பயத்தில் அலறினார்.
காவலாளியை அழைக்க நினைக்கும் பொழுது, அவரது குரல் அவருக்கு ஒத்துழைக்கவில்லை. வீட்டை விட்டு வெளியே செல்ல கூட முடியாத சுழலில், அவர் அங்கே மாட்டிக் கொண்டார்.
“என்ன பா இதுக்கே, இவர் இப்படி ஆகிட்டார். இன்னும் நாம ஆரம்பிக்கவே இல்லையே, டூ பாட்” என்று சாஹித்யா சலிக்கவும், சஞ்சனா அங்கு இருந்த ஸ்டூலை தட்டி விட்டாள்.
அதில் மேலும் அதிர்ந்தவர், உதவிக்கு கத்த கூட முடியாமல் இருக்கும் தன் நிலையை வெறுத்தார்.
“சாஹி! கேம் விளையாடுவோமா!” என்று கேட்டாள் சஞ்சனா.
“வாவ் விளையாடுவோமே சஞ்சு” என்று ஆர்வமுடன் இருந்தாள் சாஹி.
“கேம் என்னன்னா, யாரு அவரை அதிகமா பயப்பட வைக்குறாங்களோ அவங்க தான் வின்னர். முதல நான் ஆரம்பிக்கிறேன், அப்புறம் நீ சரியா” என்றாள் சஞ்சு.
ஒகே டன் என்பது போல், கையை தம்ப்ஸ் அப் வைத்தாள் சாஹி.
அலுவலக அறையில், செல்பில் பதுங்கி அமர்ந்து இருந்தவரை நோக்கி சென்றாள் சஞ்சு. அப்பட்டமாக தெரிந்த அவரின் பயத்தை பார்த்து, மனதிற்குள் குதுகளித்தாள்.
அந்த செல்பை, படபடவென்று தட்டி அவர் அமர்ந்து இருந்த பகுதிக்கு நேராக கத்தியை பாய்ச்சினாள். சரியாக, இதயத்திற்கு நேராக இருந்த கத்தியை பார்த்து அதிர்ந்தார்.
வருண் அவளை இறக்கிவிட்டு வீட்டிற்கு வந்தவன், நண்பர்கள் இருவரும் அவனை முறைத்துக் கொண்டு இருப்பதை பார்த்தான். அவர்களுக்கு என்ன நடந்து கொண்டு இருக்கிறது, என்று புரியவில்லை.
எல்லாவற்றிற்கும் மேலே, ஆஷிக்கிற்க்கு தன் தந்தையின் மறுபக்கம் தெரிந்ததில் கோபமும், வருத்தமும் வந்தது. இத்தனை நாட்கள் அப்பொழுது அவர் வாழ்ந்த வாழ்க்கை, யாருக்காக அவருக்காக மட்டுமா என்று தான் தோன்றியது.
“டேய் வருண்! என்ன தான் நடக்குது இங்க? இப்போ நீ எல்லாத்தையும் சொல்லி தான் ஆகணும், எங்க கிட்ட. ஏற்கனவே ஆஷிக் நீ ட்ரீட்மென்ட் போறன்னு சொன்னான், அப்போ சந்தோஷப்பட்டேன்”.
“ஆனா இப்போ, நீ நீயா இருக்கியான்னு எனக்கு சந்தேகமா இருக்கு டா” என்று மிகவும் வருந்தினான் சஷாங்.
“இப்போ நான் ஒரு வீடியோ ஷேர் செய்றேன் உங்களுக்கு, பார்த்துட்டு சொல்லுங்க என்ன புரியுதுன்னு” என்று கூறிவிட்டு அதை ஷேர் செய்தான் வருண்.
அதை பார்த்தவர்கள், அதிர்ந்து போனார்கள். சஷாங் வீடியோ பார்த்த அதிர்ச்சியில் போனை தவற விட்டான். ஆஷிக் இப்பொழுது, வருணை அழுத்தமாக ஒரு பார்வை பார்த்தான்.
“சொல்லுறேன் டா, அதுக்கு முன்னாடி எங்க அப்பாவுக்கு போன் போட்டு இங்க வர சொல்லு ஆஷிக்” என்று கூறினான் வருண்.
அவனும் உடனே வருணின் தந்தைக்கு கால் செய்து, வருண் அழைத்ததாக கூறி உடனே கிளம்பி வர கூறினான். அவரும் இத்தனை நாட்கள், மகன் அழைக்க மாட்டானா தன்னை என்று காத்து இருந்தவர், உடனே கிளம்பி வருவதாக கூறினார்.
அதை அவன் வருனிடம் உரைத்துவிட்டு, சோபாவில் சஷாங் உடன் அமர்ந்தான்.
“ரொம்ப ரொம்ப சாரி டா, என்னோட நண்பர்களா நீங்க இருந்ததற்கு உங்களுக்கு இப்படி ஒரு பழி வந்து இருக்க வேண்டாம் டா. ஆஷிக் இன்னைக்கு டாக்டர் ப்ரீத்தி சொன்னதை கேட்ட தான, அது தான் உண்மை டா”.
“இந்த வீடியோ பார்த்து எனக்கும் ஷாக், அதனால இன்னைக்கு காலையில் நான் டாக்டர் ப்ரீத்தி வீட்டுக்கு போனேன் டா. அங்க அந்த ரூம் ல, வீடியோ ல இருந்த மாதிரியே உங்க ரெண்டு பேரோட போட்டோ சேர்த்து டாக்டர் போட்டோவும் இருந்தது”.
“அதுலயும், சஷாங் உன்னையும் டாக்டரையும் அப்படி இது பண்ணி இருக்க வேண்டாம். நானும் சஞ்சனாவும் இருந்த போட்டோ ல, அவ தலையை வெட்டி எடுத்த மாதிரியும், என் போட்டோ பக்கத்துல டாக்டர் இருக்கிற மாதிரியும்” என்று அவனால் அதற்க்கு மேல் கூற முடியவில்லை.
பார்த்த விஷயங்கள் அப்படி, அவனுக்கே இப்படி என்றால் வீட்டில் இப்பொழுது ப்ரீத்தி எந்த நிலைமையில் இருக்கிறாள் என்று அவனுக்கு புரியவில்லை.
இங்கு நண்பர்களுக்கு விளக்கம் கொடுக்க வேண்டிய அவசியத்தை உணர்ந்ததால், அவன் திரும்பும் படியாகியது.
“சோ எங்க அப்பா, சஷாங் வச்சு மட்டும் கிடையாது, நம்ம எல்லோரையும் வச்சு கேம் ப்ளே பண்ணி இருக்கார். இதுல எனக்கு ஒரு டவுட், உனக்கும் அப்பாவுக்கும் பகைன்னு புரியுது, ஆனா டாக்டர்க்கும் அப்பாவுக்கும் என்ன லிங்க்?” என்று கேட்டான் ஆஷிக்.
“சஞ்சனா, டாக்டருக்கு உயிர் தோழி. பேய், பிசாசுன்னு இந்த காலத்தில் போய் பினாத்துற சொன்னியே. டாக்டர் கண்ணுக்கு பேய் எல்லாம் கண்ணுக்கு தெரியும், அப்படி தான் சஞ்சனா தெரிஞ்சா டாக்டர் கண்ணுக்கு”.
“நாலு வருஷத்துக்கு முன்னாடியே, சஞ்சனா டாக்டரை பார்த்து எல்லா உண்மையும் சொல்லி இருக்கா. டாக்டர் கிட்ட தான் இனி கேட்கணும், உங்க அப்பாவை எப்படி தெரியும்ன்னு” என்று பெருமூச்சு விட்டான் வருண்.
“சரி, இப்போ அடுத்து என்ன செய்யணும்?” என்று கேட்டான் சஷாங்.
“ம்ம்.. எங்க அப்பா வரட்டும், எல்லா உண்மையும் சொல்லுவோம் அப்புறம் என்ன செய்றதுன்னு பார்க்கலாம்” என்று கூறினான் வருண்.
அவர்களுக்கும் அது தான் சரி என்று தோன்றவும், அங்கேயே அவனோடு கூடவே இருந்தனர்.
இங்கே ஆஷிக்கின் தந்தை வக்கீல், வீட்டிற்கு வந்தவர் பெட்டி எடுத்து வைத்து அதில் துணி அடுக்க தொடங்கினார். இதை பார்த்த அவரின் மனைவி, வேலை விஷயமாக செல்ல போகிறார் போலும் என்று எண்ணி, அவரிடம் எங்கு என்று கேட்டார்.
“வாயை மூடு! எப்போ பார்த்தாலும், எங்க எங்கன்னு கேட்டுட்டு. நான் திரும்பி வர நாளாகும், உன் பையன் ஆஷிக் வந்தா அவன் துணி எல்லாத்தையும் மூட்டை கட்டிட்டு வெளியேற சொல்லு”.
“இனி அவன் இந்த வீட்டில் இருக்க கூடாது, நான் போயிட்டு வரதுக்குள்ள எந்த கிறுக்குத்தனமும் பண்ணாத புரியுதா” என்று மனைவியை மிரட்டிவிட்டு சென்றார்.
டிரைவரை அனுப்பிவிட்டு, இவரே காரை எடுத்துக் கொண்டு அவரது தனிப்பட்ட மாளிகை நோக்கி சென்று கொண்டு இருந்தார். அதில் எல்லா வசதிகளும், அவருக்கு தகுந்த மாதிரி வைத்துக் கொண்டு இருந்தார்.
இந்த இடத்தை பற்றி அவர் யாருக்கும் மூச்சு விடவில்லை, அவர் தனிகாட்டு ராஜாவாக இருந்தார் இந்த இடத்துக்கு. ஆகையால், இங்கு சிறிது நாட்கள் பதுங்கிக் கொள்ள விரும்பி காரை எடுத்துக் கொண்டு அங்கே விரைந்தார்.
“சஞ்சு, இப்போ அந்த ஆள் கார் ல போயிகிட்டு இருக்கும் பொழுதே பிடிச்சு இழுப்போமா” என்று கேட்டாள் சாஹி, சஞ்சுவிடம்.
“அப்படி இழுத்தா, ஒரேடியா போய் சேர்ந்திடுவார். அவர் அப்படி போக கூடாது, கொஞ்ச கொஞ்சமா ஏன் இருக்கோம்ன்னு நினைச்சு நினைச்சே சாகனும்”.
“கொஞ்ச நேரத்துல அவர் தங்க போற இடம் வந்திடும், அங்க ஒரு ஈ, காக்கா கூட வராது. அந்த இடம் தான் நமக்கு வசதி, அந்த ஆளை போட்டு தள்ள”.
“ரெடியா சாஹி நீ, விளையாட” என்று சஞ்சு கேட்கவும், சாஹித்யா சிரித்துக் கொண்டே, ரெடி என்றாள்.
வண்டியை நிறுத்திவிட்டு, அருகில் வந்த காவலாளியிடம் உணவு வாங்க அனுப்பிவிட்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்தார். சோபாவில் அக்கடா என்று அமர்ந்தவர் முன், சஞ்சு அவருக்கு கேட்கும்படியாக சாஹியிடம், அந்த ஆள் சாப்பிட்ட பின் விளையாடலாமா, இல்லை இப்போவே விளையாடுவோமா என்று கேட்டாள்.
தான் மட்டுமே இருக்கும் இடத்தில், யாரோ இரண்டு பேர் பேசுவது காதில் விழவும் அதிர்ந்தார். சுற்றும் முற்றும் பார்த்தவர், யாரும் இல்லை எனவும் தன் மன பிரம்மை என்று எண்ணி பெருமூச்சு விட்டார். அதற்குள் காவலாளி சாப்பாடு வாங்கி வந்து, அவரிடம் கொடுக்கவும் அதை வாங்கிக் கொண்டு வீட்டு கதவை அடைத்தார்.
சாப்பிட உட்கார்ந்தவர், ஒரு வாய் எடுத்து வைக்கும் பொழுது மீண்டும் பேச்சுக்குரல் கேட்டு அதிர்ந்தார்.
“அந்த சாப்பாடு ல, மனுஷங்க ரத்தம் கலந்து இருக்கு போல. எப்படி சாப்பிடுறார் மனுஷன் பாரேன், கொலையும் செய்துகிட்டு” என்று சாஹி, சஞ்சனாவிடம் கூறிக் கொண்டு இருந்தாள்.
“சும்மாவா கிரிமினல் லாயரா ல இருக்கார், அதனால கொலை செஞ்சு தப்பிக்கலாம்ன்னு பார்க்கிறார் போல” என்று சஞ்சனா கூறினாள்.
“சரி! இப்போ எனக்கு தண்ணி தாகம் எடுக்குது, தண்ணி குடிக்கலாமா இங்க” என்று பேசிக் கொண்டே அவர் அருகில் இருந்த பாட்டிலை தூக்கவும், அந்தரத்தில் தொங்கிய பாட்டிலை பார்த்து பயத்தில் அலறினார்.
காவலாளியை அழைக்க நினைக்கும் பொழுது, அவரது குரல் அவருக்கு ஒத்துழைக்கவில்லை. வீட்டை விட்டு வெளியே செல்ல கூட முடியாத சுழலில், அவர் அங்கே மாட்டிக் கொண்டார்.
“என்ன பா இதுக்கே, இவர் இப்படி ஆகிட்டார். இன்னும் நாம ஆரம்பிக்கவே இல்லையே, டூ பாட்” என்று சாஹித்யா சலிக்கவும், சஞ்சனா அங்கு இருந்த ஸ்டூலை தட்டி விட்டாள்.
அதில் மேலும் அதிர்ந்தவர், உதவிக்கு கத்த கூட முடியாமல் இருக்கும் தன் நிலையை வெறுத்தார்.
“சாஹி! கேம் விளையாடுவோமா!” என்று கேட்டாள் சஞ்சனா.
“வாவ் விளையாடுவோமே சஞ்சு” என்று ஆர்வமுடன் இருந்தாள் சாஹி.
“கேம் என்னன்னா, யாரு அவரை அதிகமா பயப்பட வைக்குறாங்களோ அவங்க தான் வின்னர். முதல நான் ஆரம்பிக்கிறேன், அப்புறம் நீ சரியா” என்றாள் சஞ்சு.
ஒகே டன் என்பது போல், கையை தம்ப்ஸ் அப் வைத்தாள் சாஹி.
அலுவலக அறையில், செல்பில் பதுங்கி அமர்ந்து இருந்தவரை நோக்கி சென்றாள் சஞ்சு. அப்பட்டமாக தெரிந்த அவரின் பயத்தை பார்த்து, மனதிற்குள் குதுகளித்தாள்.
அந்த செல்பை, படபடவென்று தட்டி அவர் அமர்ந்து இருந்த பகுதிக்கு நேராக கத்தியை பாய்ச்சினாள். சரியாக, இதயத்திற்கு நேராக இருந்த கத்தியை பார்த்து அதிர்ந்தார்.
